«Δεν θέλω πια ασκήσεις να λύνω, θέλω αόρατος να γίνω!» εύχεται ο Τονίνο...
«Καθώς για άλλη μια φορά φτάνει αδιάβαστος στο σχολείο κι η ευχή του… ευθύς πραγματοποιείται! Τί σημαίνει όμως είμαι αόρατος – είμαι ορατός, στις σχέσεις με τους φίλους, τους γονείς, τους δασκάλους, τον έξω κόσμο; Κι αν η ζωή έχει στην αρχή πλάκα, αόρατος να κάνω σκανταλιές, να αποφεύγω το διάβασμα, να μην πληρώνω εισιτήριο στο λεωφορείο, να μην έχω ευθύνες, να φέρνω τα πάνω – κάτω στους κανόνες του κόσμου των μεγάλων, πόσο διαρκεί αυτή η χαρά όταν ως επίπτωση, αφού δεν είμαι πλέον ορατός, προκαλεί την απομόνωση και τη μοναξιά; Μήπως τελικά η απομόνωση είναι που με κάνει πραγματικά αόρατο;»
Οι 4χρονοι και 5χρονοι μαθητές μας – επίδοξοι μικροί Τονίνο του μέλλοντος – καλούνται να βάλουν τα καλά τους για να πάμε μαζί θέατρο! Μικροί και μεγάλοι θα απολαύσουμε μια ιστορία με μπόλικες σκανταλιές…για να καταλάβουμε τελικά ότι κάποιες φορές ο «αόρατος μανδύας» είναι μάλλον πρόβλημα και όχι λύση!
Doing our homework is not that bad after all…😉