Παγκόσμια Ημέρα Παραμυθιού «Παραμύθι μύθι μύθι, το κουκί και το ρεβύθι...»

Μια φορά κι έναν καιρό, από τόπο μακρινό,

ήρθε μια παραμυθού σε ένα χώρο μαγικό

και γιομάτο από βιβλία που έλεγαν μια ιστορία!

Τι ρωτάτε με απορία; Στη Βιβλιοθήκη ήρθε η κυρία!

Κι ήμασταν όλοι εκεί «...να πούμε ψέματα, να πούμε αλήθεια, να πούμε παραμύθια!»

Και κάπως έτσι, η Αγγελική Σταματακοπούλου, μας ταξίδεψε ευθύς αμέσως σε μέρη μαγικά με συνοδεία την μουσική καλίμπα της, τη μαγική νεροσφυρίχτρα της και τα παραδοσιακά παραμύθια που ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά. 

Και που ταξίδεψαν, ρωτάτε; Πήγαν σε τόπους μακρινούς... Πρώτα συνάντησαν τον Τσιρτσώνη που τα έβαλε με έναν ολάκερο Δράκο και τον τιμώρησε για τις αδικίες του. Μετά, άκουσαν ένα κλιμακωτό παραμύθι για ένα μικρό αγόρι που είχε ένα και μοναδικό παιχνίδι, το κουδουνάκι του «το μελωδικό, το πολυαγαπημένο» που το δέντρο πεισματικά του πήρε και το κράταγε «αιχμάλωτο»! Και φυσικά, έμαθαν και για τα καμώματα της κυρά-Μάρως της αλεπούς που ξεγέλασε τον κυρ Νικόλα το λύκο για να φάει όοοοοοολο το μέλι που είχε στο κιούπι του.

Κι είπαν κι άλλα, κι άλλα.. παραμύθια που φτάσανε στις μέρες μας από στόμα σε στόμα από τα βάθη των αιώνων με ήρωες και ηρωίδες που τα ονόματά τους διέφεραν λίγο από τόπο σε τόπο, αλλά η ιστορία τους έμοιαζε πολύ.

Κι όπως στο μύθο της κυρα-Αλεπούς υπήρχε ένας Αρχινάκης, ένας Μεσάκης κι ένας Τελάκης, έτσι και η δική μας ιστορία έφτασε στο τέλος της. Κι όσο για τον Τσιρτσώνη, την κυρα-Μάρω, τον κυρ Νικόλα και το μικρό αγόρι, ε, τα ξέρετε πια ... «Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!»